H ζωγραφική δράση του Ρόθκο διακρίνεται σε δύο περιόδους. Κατά την πρώτη περίοδο (1947), ο Ρόθκο ζωγράφιζε περισσότερο ονειρικά τοπία και σουρεαλιστικά. Κατά την δεύτερη περίοδο (1947-70), οι πίνακές του απέκτησαν μια αφαίρεση χρωματικού πεδίου με τα γνωστά του ορθογώνια πάνω σε ένα μονόχρωμο φόντο. Οι ώριμοι αυτοί πίνακές του (κυρίως από το 1950 και μετά) αποτέλεσαν το στυλ της υπογραφής του.
Ιστορικά ο καλλιτέχνης άνηκε στο ρεύμα της αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής, κάτι που ο ίδιος δεν το δεχόταν. Επίσης, είχε ζήσει και τους δύο παγκόσμιους πολέμους, γεγονός που καθόρισαν την καριέρα του. Ο Ρόθκο υποστήριζε την απόλυτη ελευθερία στην έκφραση του καλλιτέχνη. Μια ελευθερία η οποία ένιωθε ότι βρίσκεται σε κίνδυνο από την βασιλεία των εμπόρων τέχνης και την ανώφελη για τον ίδιο κριτική των τεχνοκριτών που περιόριζε την φαντασία του θεατή θέτοντάς της ταμπέλες.
Τέλος, έχοντας μια πολυτάραχη ζωή, ο Ρόθκο τα τελευταία δύο χρόνια μετακόμισε στο στούντιό του και ύστερα από μια σειρά πιέσεων, απογοητεύσεων, σωματικών και ψυχικών διαταραχών αυτοκτόνησε στις 25 Φεβρουαρίου του 1970. Η ζωγραφική του, όμως, συνεισφορά στην ιστορία της τέχνης τον καθιστά ένα από τους κορυφαίους αμερικανούς ζωγράφους του 20ου αιώνα.
Μια διαφήμιση μπορεί να πραγματεύεται πολλά επίπεδα πέρα από το προφανές, όπως κοινωνικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά ζητήματα. Συγκεκριμένα, γίνεται μια εκτενής ανάλυση γύρω από το συμβολισμό των πράξεων των ηρώων, των πλάνων, των στερεοτύπων που υποσυνείδητα περνούν συγκεκριμένα μηνύματα στο δέκτη. Συμπερασματικά, διαπιστώνεται ότι πίσω από κάθε διαφήμιση υποβόσκουν πολλαπλά νοήματα και κατ' επέκταση μηνύματα που «καθοδηγούν» την ψυχολογία και τις επιλογές του καταναλωτή.
Πατέρας της σημειολογίας θεωρείται ο γλωσσολόγος Ferdinard de Saussure. O Saussure ονόμασε το γλωσσικό σημείο ως το συνδυασμό ή αλλιώς το όλον μιας ακουστικής εικόνας με την ιδέα που αυτή αντιπροσωπεύει. Επίσης, πρόσθεσε τους όρους σημαίνον και σημαινόμενο, οι οποίοι αποτελούν το «εσωτερικό» ενός σημείου. Αργότερα ο Ronald Barthes ανέπτυξε την θεωρία του Saussure δίνοντάς της ιδεολογικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις.
Η εν λόγο διαφήμιση έχει ως βασικό της στόχο να διαφημίσει το σκοτσέζικο ουίσκι της εταιρίας Johnny Walker, προωθώντας μέσα από το σενάριο της την έννοια της προσωπικής προόδου. Η έννοια αυτή αποτελεί την επικοινωνιακή στρατηγική πού έχει αναπτύξει σε όλες τις διαφημίσεις της η συγκεκριμένη εταιρία. Με άλλα λόγια, το μήνυμα που προσπαθεί η εταιρία να περάσει μέσα από όλες της τις διαφημίσεις είναι η πρόοδος του ανθρώπου. Αυτό φαίνεται μέσα και από το slogan της εταιρίας, το οποίο είναι η φράση Keep Walking.
Η τέχνη αποτελεί υλική υπόσταση της ιδεολογίας και όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει και ο Ένγκελς «ο καλλιτέχνης λειτουργεί μεν συνειδητά αλλά με ψευδή συνείδηση, καθώς εκλαμβάνει ως πραγματικότητα την αλλοιωμένη εκδοχή της που αντιπροσωπεύει μια ιδεολογία».
Η λέξη ιδεολογία πρωτοεμφανίσθηκε στην Γαλλία τον δέκατο όγδοο αιώνα για να εκφράσει την επιστήμη ή μελέτη των ιδεών μιας φιλοσοφικής σχολής «που οι εκπρόσωποί της καυχιούνταν ότι δεν είναι μεταφυσικοί και εξηγούσαν όλες τις ιδέες σα να προέρχονταν τελικά από τις αισθήσεις».1 Ωστόσο η λέξη ιδεολογία απέκτησε μεταγενέστερα μια διαφορετική έννοια, έχοντας την σημασία ενός συνόλου αρχών, απόψεων, αντιλήψεων καθώς και την προσήλωση σε αρχή ηθικού χαρακτήρα, χωρίς ιδιοτέλεια. Εν γένει, ο όρος ιδεολογία, με την σημερινή έννοια, χρησιμοποιείται για να αναφερθεί «ένα σύνολο στενά συγγενικών δοξασιών και ιδεών, ή και στάσεων, που χαρακτηρίζουν μια ομάδα ή μια κοινότητα».
Το Home είναι ένα ντοκιμαντέρ του Yann Arthus–Bertrand με θέμα το περιβάλλον. Διαρκεί περίπου δύο ώρες και αποτελείται εξ ολοκλήρου από εναέρια πλάνα. Τα γυρίσματα κράτησαν 217 ημέρες απασχολώντας τρία κινηματογραφικά συνεργεία και παίρνοντας λήψεις από τις τέσσερις άκρες της γης, συγκεκριμένα από 54 χώρες. Η ταινία προβλήθηκε ταυτόχρονα σε όλον τον κόσμο στις 5 Ιουνίου, παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος, το 2009. Τα έσοδα της ταινίας παραχωρήθηκαν στον μη-κερδοσκοπικό οργανισμό GoogPlanet του Yann Arthus–Bertrand.