Το μεγάλο ύψος βροχόπτωσης στη δυτική Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη χώραευνοεί ιδιαίτερα την ανάπτυξη της βλάστησης. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι το πράσινο χρώμα κυριαρχεί στον Αμβρακικό. συχνά τα ήρεμα νερά των λιμνοθαλασσών καθρεφτίζουν αποχρώσεις του καφέ και του γκρίζου των λόφων, ενώ με την αλλαγή των εποχών το πράσινο διαδέχονται τόνοι του κίτρινου, του χρυσού, του καφέ ή του κόκκινου.

Κάθε φυτοκοινότητα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά είδη και χρώματα. Η συνάντηση των παραποτάμιων δασών με τους ξηρούς ασβεστολιθικούς λόφους προσφέρει μια εκπληκτική ποικιλία σε είδη, δομές και χρώματα.

Στις ακτές των λιμνοθαλασσών και τα δέλτα των ποταμών, όπου τα εδάφη είναι πιο αλμυρά, φύεται αλόφιλη βλάστηση: αρμυρήθρες που βάφονται κόκκινες στο τέλος του καλοκαιριού και λειμώνες με βούρλα.

Πιο πλούσια και πράσινη είναι η παραποτάμια βλάστηση, μια σύνθεση από αρμυρίκια, ιτιές, λεύκες, φράξους, πλατάνια, και άλλα υδροχαρή δέντρα. Στις εκτάσεις με μόνιμο γλυκό νερό φυτρώνουν νούφαρα και ιτιές. Στους γύρω λόφους επικρατούν τα φρύγανα και οι χαμηλοί θάμνοι, ενώ ανάμεσά τους υπάρχουν και απομεινάρια δασών με δέντρα όπως μελικουκιές, κουτσουπιές, γκορτσιές, βελανιδιές. Μέσα στο νερό στις εκβολές των ποταμών και τις λιμνοθάλασσες, αναπτύσσονται εκτεταμένα υδρόβια λιβάδια με ζωστέρες-είδος ανθόφυτου-που προσφέρουν τους σπόρους και τα φύλλα τους τροφή στα υδρόβια πουλιά και διαθέτουν εντυπωσιακές πράσινες αποχρώσεις.